بررسی فراوانی جدایه های شیگلا سونئی از کودکان مبتلا به اسهال مراجعه کننده به دو بیمارستان امام خمینی و میلاد در تهران در سال ۱۳۹۱ و بررسی الگوی حساسیت آنتی بیو تیکی ایزوله ها

زمینه و اهداف: شیگلا از عوامل شایع اسهال و مرگ و میر در کودکان زیر 10 سال در کشورهای در حال توسعه شناخته شده است. روش های روتین ازمایشگاهی برای جداسازی انواع شیگلا وقت گیر و هزینه بر می باشد,  در این مطالعه به جداسازی زیر گونه های شیگلا سونئی از نمونه بیماران مبتلا به دیسانتری بر اساس اهمیت تشخیص ژن تهاجمی و اختصاصی  ipah)) با pcr در مقایسه با روشهای روتین بیوشیمیایی و سرولوژیک پرداخته شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه تعداد 3000 نمونه مدفوع از کودکان مبتلا به اسهال مراجعه کننده به دو بیمارستان امام خمینی و میلاد در تابستان و پاییز 1391 جمع آوری گردید. سپس بر روی نمونه ها آزمون های استاندارد بیوشیمیایی و سرولوژیک مربوط به گونه های شیگلا انجام شد. برای تأیید ایزوله های شیگلا شناسایی شده به وسیله آزمون ها بیوشیمیایی، حضور ژن ipah به وسیله pcr مورد ارزیابی قرارگرفت. آزمون سرولوژیک مربوط به زیر گونه های شیگلا (تهیه شده از شرکت بهار افشان) انجام شد و سویه شیگلا سونئی جداسازی گردید. تست انتی بیوگرام مربوط به 10 آنتی بیوتیک (بر اساس جدول clsi) بر روی ایزوله های شیگلا سونئی انجام شد. یافته ها: تعداد 160 ایزوله ی شیگلا جدا سازی شد و حضور ژن ipah در انها تائید گردید و دقت این روش در مقایسه با آزمون های روتین سرولوژیک 100% گزارش می شود. از میان 160 ایزوله 50 ایزوله (32%) با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی و هم چنین آنتی سرم های اختصاصی در گروه شیگلا سونئی طبقه بندی شده اند. همچنین 90% ایزوله های شیگلا سونئی مقاومت به تتراسایکلین و کوتریماکسازول و استرپتومایسین و مینو سایکلین نشان دادند. نتیجه گیری: استفاده از روش pcr ipah قابل اطمینان تر، حساس تر، آسان تر و تکرار پذیر تر از روش های مرسوم بیوشیمیایی و سرولوژیک است. همچنین عامل اسهال شایع، شیگلا سونئی مقاوم به آنتی بیوتیک ها گزارش می شود.